Dzień Dziecka Utraconego

15 października obchodzimy Dzień Dziecka Utraconego. Ten jesienny czas jest bardzo trudny dla rodziców, którzy stracili swoje dzieci. Każda strata przesiąknięta jest bólem, żalem i rozpaczą, niezależnie od tego czy jest to doświadczenie poronienia, straty okołoporodowej czy smierć kilkuletniego dziecka. 

Strata dziecka zawsze powoduje w rodzicu wyrwę, której nic nie jest w stanie zapełnić, ale mozna nauczyć się z nią żyć. Rana nawet ta najgłębsza, może się wygoić i zabliźnić, tylko trzeba podjąć odpowiednie leczenie. To m.in. zadanie żałoby. Bo żałoba po dziecku nie trwa przez całe życie, chociaż rodzic ma poczucie, że właśnie zawalił mu się świat. Że na tych zgliszczach nie jest w stanie nic zbudować. 

Temat strat, zwłaszcza prokreacyjnych i niedołącznej niepłodności, to wciąż temat tabu. Chociaż szacuje się, że ok. 1,5 mln par w naszym kraju boryka się z problemem niepłodności, a statystyki mówią, że średnio co czwarta kobieta doświadcza przynajmniej jednego poronienia, nadal mówimy o tym szeptem albo wcale. 

Zachęcamy zatem do zapoznania się krótkim cyklem postów na naszej stronie FB na temat żałoby, śmierci i psychologicznych aspektów z tym związanych. 

Bo bezdzietne małżeństwa tylko pozornie są bezdzietne. 

To, że czegoś nie widzisz, nie oznacza, że tego nie ma. 

Grafika: Agnieszka Kwaśkiewicz